Κοντρα στο νέο ρεύμα της εποχής που επιτάσσει πια απεξάρτηση από τον εθισμό του facebook, κάνω εγγραφή και αποκτώ “socialface”. Χρόνια πολέμια και ιδεολογικά αντίθετη στο social networking, διαπράττω το απονενοημένο. Αυτή η γλυκιά απαγόρευση, που μόνη μου κατά τα άλλα επέβαλλα στον εαυτό μου, ξαφνικά με λυγίζει - ίσως γιατί έχει πάψει πια να θεωρείται μόδα.
Αν εξαιρέσω τον πρώτο ακατανίκητο ενθουσιασμό που με κατακλύζει όταν έρχομαι σε επαφή με «πρόσωπα» που έχω χρόνια να συναντήσω, ο απόηχος είναι λιγάκι απογοητευτικός. Πρόκειται για ωδή σε ασημαντότητες και για ένα δημόσιο συγκεκαλυμμένο ξεγύμνωμα, στο οποίο παρόλα αυτά θέλω να δηλώνω ΠΑΡΟΥΣΑ.
Ενώ φαινομενικά ΕΓΩ επιλέγω το «προσωπείο» που θα φορέσω και καμαρωτή μοστράρω καλύπτοντας ατέλειες, κόμπλεξ και φοβίες μου, στην ουσία ένα έμπειρο μάτι δεν μπορώ να το ξεγελάσω. Η εικόνα που παρουσιάζω, από ένα σημείο και μετά, είναι τόσο επαναλαμβανόμενη και προβλέψιμη - που θέλοντας κα μη - αποτελεί κομμάτι του πραγματικού μου εαυτού.
Δυστυχώς την πάτησα και αποκαλύφθηκα! Δεν είμαι η Mrs. Perfect!
Αλλά … αν δεν είμαι … τότε τί ακριβώς είμαι;
Ο «μικρόνους» ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ
Ο τύπος που έχει σταφιδιάσει από την πολύ γυμναστική, έχει πιεί ό,τι πρωτεϊνούχο σκεύασμα κυκλοφορεί στη γειτονιά του και έχει να μυρίσει λίγη τσίκνα από προ facebook εποχή. Μετά από εξαντλητικές πρόβες και μαθηματικούς υπολογισμούς των φωτοσκιάσεων ποζάρει με περίσσια χάρη. Είναι ερωτευμένος με τις SELFIE και ως αριστούχος απόφοιτος Master’s degree in Narcissistic Personality Disorder είναι λίγο πριν ξεχαστεί και κάνει “friend request” στον εαυτό του.
Ο «καταξιωμένος» ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ
Μεγάλο άγχος για κοινωνική αποδοχή! Όπως ο γαμπρός της “ασπρόμαυρης” ελληνικής κοινωνίας που κατευνάζει την οργή της κυρά-κατίνας γειτόνισσας επιδεικνύοντας το “παρθενόπανο”, έτσι και ο διαδικτυακός γονιός επιδεικνύει τα παιδιά του - όπου βρεθεί και όπου σταθεί - κομπάζοντας στους “significant others” για την εκπλήρωση της συζυγικής του αποστολής.
Ο «αργόσχολος» ΤΕΜΠΕΛΗΣ
Από τη μια βαριέται την ενδελεχή πλοήγηση για να “ανεβάσει” κάτι χαριτωμένα έξυπνο και από την άλλη η LIKE – ο – mania του δεν του επιτρέπει τον εφησυχασμό. Γι’ αυτό τί κάνει; Ξεθάβει ό,τι ρητό και παροιμία πλέει στο διάβα του και το POSTάρει. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι οι κανόνες καλής ανταποδοτικής – διαδικτυακής συμπεριφοράς υποχρεώνουν τους άπειρους “φίλους” του (τους μισούς εν τω μεταξύ ούτε καν τους γνωρίζει) να τον επιβραβεύσουν με το γνωστό “χεράκι”.
Ο «έχων» ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Έχει πάρει σβάρνα όλες τις ταβέρνες, τα τσιπουράδικα και τα μαγειρεία της περιοχής του και φωτογραφίζει πιάτα πριν και μετά την καταβρόχθιση. Ακατανόητο από πού πηγάζει αυτήν η πηγαία κατά τα άλλα ανάγκη του. Καλά... χριστιανέ μου… από πότε έχεις να λαδώσεις τ’ άντερό σου; Τόση εντύπωση σου κάνει ένα ψητό ψάρι πάνω σ’ ένα πιάτο, που θέλεις να το μοιραστείς και μαζί μας;
Ο «χαιρέκακος» STALKER
Ως ένας σύγχρονος διαδικτυακός detective παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα. Βλέπει τους φίλους του να εκτίθενται ασύστολα – αλλά ΠΟΤΕ τον εαυτό του – και με υποχθόνιο γελάκι τρίβει τα χέρια του για τα παθήματά τους. Παρεμβαίνει που και που σε ήδη ανηρτημένα σχόλια και αφού αισθανθεί απολύτως ασφαλής πετάει ένα σύντομο (“όσο λιγότερα λες, τόσο το καλύτερο”) εξυπνακισμό.
Πολύ φοβάμαι ότι η τελευταία ειδικά περιγραφή με έβαλε σε σκέψεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου