Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Εξαγοράζοντας πτυχία με το πορτοφόλι τους, δεν τους καίγεται καρφί ούτε για το δημόσιο σχολείο, ούτε για το δημόσιο πανεπιστήμιο





Ε, όχι αδέρφια. Δεν είναι ούτε "αριστερό", ούτε "προοδευτικό" να επιτίθεσαι σε καθηγητές ή να χτίζεις τον Πρύτανη στο γραφείο του, ή να μετατρέπεις το Πανεπιστήμιο σε σκουπιδότοπο.


Κάποιοι που υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για ό,τι συμβαίνει, τρίβουν τα χέρια τους με την κατάσταση. 
Διότι οι κάφροι-βάνδαλοι που διαλύουν τα Πανεπιστήμια ρίχνουν νερό στο μύλο τους. 
Διότι εξυπηρετούν το σχέδιο της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ανώτατης (κι όχι μόνο) Παιδείας.
Διότι αυτοί και τα παιδιά τους σπουδάζουν σε ακριβά Πανεπιστήμια της Αμερικής εξαγοράζοντας πτυχία με το πορτοφόλι τους, δεν τους καίγεται καρφί ούτε για το δημόσιο σχολείο, ούτε για το δημόσιο πανεπιστήμιο.

Και σκέφτομαι όλους τους συντρόφους και συναδέλφους που στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν το Παιδαγωγικό δεν είχε ούτε γραμματεία, ούτε αίθουσες, ούτε γραφεία καθηγητών κοιμόμασταν 8 μήνες μέσα στο Χημείο για να αποκτήσουμε σπίτι και τρώγαμε ξύλο από τις ορδές Κοντογιαννόπουλου. 
Που φάγαμε δύο καλοκαίρια να το καθαρίσουμε από την τρομερή καταστροφή του 1983 και φτιάχτηκαν αμφιθέατρα, αίθουσες, εργαστήρια, γραφεία, Γραμματεία, χώροι για τους φοιτητές. 
Όμως εμείς ήμασταν παιδιά της ανάγκης, φτωχά παιδιά οι περισσότεροι, που ξέραμε ότι το Πανεπιστήμιο ήταν η μόνη μας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ε, όχι αδέρφια. Κάποτε το άσυλο προστάτευε πράγματι το Πανεπιστήμιο από την αστυνομοκρατία και τις εφόδους των φασιστών, αποτελούσε εγγύηση ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. 
Σήμερα οχυρώνει μέσα του την ανομία, την ασυδοσία, το καφριλίκι μερικών καλομαθημένων τσογλανιών που θεωρούν ότι Αριστερά σημαίνει καταστροφή, βρωμιά, βία. 
Νομίζω ότι πλέον όλοι οι κοινωνικοί φορείς, ιδίως οι εκπρόσωποι των εργαζομένων που τα παιδιά τους φοιτούν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, οφείλουν να προκαλέσουν διάλογο, όχι μόνο για το άσυλο, αλλά για όλη την κατάσταση στα πανεπιστήμια.

 

Δεν θα εγκαταλείψουμε το μόνο θεσμό που δίνει ελπίδα στο παιδί του εργάτη, του ανέργου, του μη προνομιούχου για μόρφωση, για δουλειά, για καλύτερη μοίρα στα χέρια ενός μηδενιστικού ολοκληρωτισμού που φοράει το μανδύα του προοδευτικού και κινητοποιεί τα πιο ακραία συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΒ George Christopoulos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου